4e update

Dag 16 : Vandaag zijn we naar Mulanje geweest. Samen met Gladson (de arts die ons veel geholpen heeft) en Shadrick en Hilda. De zoon en dochter van Grace en Josua. Grace heeft ons veel geholpen met het kinderprogramma, daarom hebben we haar kinderen als bedankje mee genomen.
Vandaag was het helaas erg slecht weer. Veel regen onderweg. Onderweg zijn we nog gestopt om een chitenje (een doek waar ze hier rokken van maken) te kopen. Toen we de auto uitstapte stonden we gelijk in de modder. En dat werd niet beter. Een en al glibber en glijen onderweg… de volgende keer toch maar de ski stokken mee nemen naar Afrika toe. Daarna zijn we naar het internet cafe gegaan. Hier wilden we ons vluchtnummer checken, bankrekening en de site updaten. Maar door het slechte weer was het erg lastig. De verbinding was erg slecht. En na een half uur hebben we het dan maar ook opgegeven.
Tussen de middag hebben we heerlijk gegeten in een cafetje waar ze hamburgers hadden!!! Yammie.. alleen ze hebben ons een verkeerde rekening gegeven die lamlullen (bert z’n woorden). Omdat we blank zijn denken ze er iets bij te kunnen krijgen. Even een gerecht iets duurder maken en “ verkeerd” optellen,,, maar helaas wij kunnen nog wel rekenen…
Daarna zijn we via een hobbel de bobbel weg langs de onderkant van de Mulanje Mountain gereden, maar iets van de mountain zien, dat ging niet door de regen. Wel was het een prachtig gezicht om de theeplantages te zien. Aan het eind van de route waren we aangekomen bij een leuke soeveniers markt. Jan en Nanny kwamen een beetje beurs uit de auto. Er was niet genoeg plek, dus twee personen moesten in de kofferbak. Na een tijdje daar rond gelopen te hebben zijn we weer terug gereden naar Thyolo. Erg leuk om wat meer van de omgeving te zien!

Dag 17: Deze dag was de dag voor het compound! Vandaag nam namelijk pastor Monjeza afscheid als predikant van de EBC. We hebben deze dag niet in het huis van de pastor ontbeten en geluncht, maar bij Gladson en Jane. We hebben om kwart over 8 ontbeten. Om kwart voor tien zou de dienst aanvangen, maar om half 11 begon de dienst pas. Het was echt super mooi om hier bij te zijn. Er waren veel mensen speciaal gekomen om deze dienst mee te maken. Vrijdag waren er al een paar auto’s aangekomen,met vooral vrouwen en kinderen die al vast voorbereidingen troffen voor zondag. Er waren grote potten met snima gemaakt voor een paar honderd man. De dienst zelf was erg bijzonder. Er waren een paar predikanten uit Zuid-Afrika gekomen om ook een woordje te spreken. Een predikant kon Zuid-Afrikaans spreken en heeft dat tijdens de dienst ook speciaal gedaan voor ons! Annette heeft namens de groep,pastor Monjeza toegesproken. Daarna hebben wij hem psalm 134:3 toegezongen in het Nederlands, Engels en Chichewa. Als groep hebben wij hem een lijstje gegeven met de tekst van psalm 134 erop. Monjeza was duidelijk ontroerd! Het was voor hem heel bijzonder dat er blanke mensen op zijn afscheidsdienst waren. Na de toespraken kon iedereen hem een cadeau geven. En wat voor een cadeaus! De hele kinderboerderij werd door de kerk gedragen om hem te schenken. Hij kreeg alleen aan geiten al 5 stuks! Dit ging gepaard met Afrikaanse muziek waar luidkeels meegezongen en gedanst werd! Erg mooi om te zien hoe ze hier afscheid nemen van Monjeza. Om half drie gingen wij de kerk uit om wat te gaan eten, wat weer heel lekker was! Toen wij teruggingen was de dienst bijna afgelopen. De dienst heeft geduurd van half 11 tot ongeveer half 4! En wij in Nederland maar zeuren als de dominee een keer een kwartier langer preekt! (Nederlanders: wij moeten ons diep schamen!). wij hebben met de kinderen nog twister gespeeld voor de kerk. Hierna gingen wij voetballen met ongeveer 10 man! Tot het donker werd. We gingen weer eten, en onder het eten kwam de pastor uit Zuid-Afrika nog even langs om met ons te praten. Wat grappig om met iemand te praten die Zuid-Afrikaans spreekt! Hij had genoeg gesprekstof over Nederland waar hij verschillende keren was geweest. Omdat wij de pastor met zijn vrouw nog iets wilden schenken, hebben wij een foto gemaakt van ons als groep met hem en zijn vrouw. Ook hebben wij foto’s gemaakt van zijn kinderen. Die foto’s laten we morgen af drukken, doen we in een lijstje om hem en zijn kinderen iets blijvends te schenken. Al met al was deze dag geweldig! Wat een geweldige mensen die Afrikanen! Met al wat ze doen houden ze rekening met God! Overal wordt dat ook bij gezegd. Zo zei de predikant uit Zuid-Afrika dat hij ons graag nog een keer wil zien, daarbij zei hij: Ik weet niet, God weet. Leerpuntje!

Dag 18: Vandaag gingen de jongens alleen naar de ochtend bijeenkomst en daarna weer aan het bouwen. De meiden gingen om 7uur naar de stad. We konden met Gladson meerijden, maar dan moesten we wel vroeg op pad. In de stad ' Blantyre' gingen we inkopen doen voor het afscheid morgenmiddag. We gaan net zoals we in Hoevelaken begonnen met pannenkoeken bakken, nu eindigen in Malawi met pannenkoeken bakken. Ze kennen dit niet echt dus is een verrassing voor ze wat het is. Na de inkopen gingen we nog wat dingen regelen zoals de site, geld wisselen enz. Daarna gingen we naar Limbe. Dat is een voorstadje van Blantyre. Hier gingen we cadeaus kopen voor de gezinnen die ons geholpen hebben met het project. We gingen hier met de minibus naar toe. Dit is een busje voor 11personen + chauffeur. Maar ze proberen hier meer mensen in te krijgen, hoe meer hoe meer geld ze verdienen. Er rijden ontzettend veel van deze busjes. De busjes mankeren van alles en nemen graag voorrang. Het is een uitkomst voor de bevolking omdat ze zelf vaak geen vervoer hebben. Maar echt veilig is het niet. We zijn veilig aangekomen in Limbe. Zodra we uitstapte stond er een groep mannen om ons heen die van alles aan ons wilde verkopen of gericht waren op je tassen. We zijn snel doorgelopen en hebben leuk geshopt. Daarna weer terug met de minibus naar het compound. We konden gezellig met de jongens lunchen. De jongens schoten redelijk op met de bouw. Ze wilde het dak erop krijgen, maar dit gaat helaas niet lukken. De jongens hebben de middag nog hard doorgewerkt en de meiden zijn naar de basisschool gegaan waar we de eerste week een bezoek hebben gebracht. We hebben hier speelgoed en knutselmateriaal naar toe gebracht. Ze waren hier heel erg dankbaar voor. Ze vroegen ons of wij voor deze school willen bidden. Er moeten nog lokalen afgemaakt worden en deuren ingezet worden zodat ze veilig zitten voor inbraak. Terug op het compound hebben we nog een Bijbeltekst in het ziekenhuis op de muur geschilderd. 's Avonds hebben we ons voorbereid voor morgen voor het afscheid.

Dag 19: Vanochtend mochten we als gedeelte van de groep de inleiding doen tijdens de ochtend bijeenkomst in het ziekenhuis. Mooi om zo de dag te beginnen met gebed, bijbellezing en bezinning. Ook mochten wij een lied zingen, ' Heer ik kom tot u'. De inleiding ging over ' op Jezus lijken'.
Na de opening begon het laatste dagje bouwen voor de jongens. Nog maar een ochtendje want vanmiddag is het afscheid. De meiden gingen hiervoor de voorbereidingen treffen. We gingen 100 pannenkoeken bakken. Dit was niet eenvoudig. We klopte het beslag met een lepel zo goed als mogelijk egaal. We hadden een elektrisch kookplaatje, maar een koekenpan met een ronde bodem of geen handvat. Uiteindelijk na even oefenen konden wij heel primitief pannenkoeken bakken. Helaas viel de stroom uit. We hebben door gebakken op een vuurtje. Gelukkig kwam de stroom na een uurtje weer terug en is alles gelukt. Wel even iets anders dan in Nederland..........! Na de lunch gingen we ons klaar maken voor het afscheid en bereiden wij onze speech en toneelstukje voor.
Om ongeveer half5 stond alles klaar en begon ons afscheid. Verschillende mensen gingen voor ons zingen. Er werd een speech gehouden door de burgermeester, pastoor van de EBC, hoofd van het hospital en de administrator van het hospital. Er werd heel veel dank uitgesproken naar ons en ons Gods zegen toegewenst. Mooi om te zien hoe blij en dankbaar deze mensen zijn. Ze hebben gesmuld van de pannenkoeken ze vonden het heerlijk ons hollandse gerecht! Op het eind werd er weer gedanst en handen geschud. Het was een mooi en emotioneel afscheid. Een geweldige ervaring!
's avonds zijn we bij de gezinnen van de familie Monjeze langs geweest om ze te bedanken. We hadden voor de gezinnen een familiefoto gemaakt en af laten drukken voor ze. Ze waren er heel erg blij mee, dit betekend veel voor hun. Er werd samen gebeden en afscheid genomen.
Na alles ingepakt te hebben zijn we ons laatste nachtje in gegaan in Thyolo.

Dag 20: Om half7 ging de wekker en was het laatste pakken, ontbijten en instappen maar. Er werd nogmaals voor ons gezongen en in een kring hand in hand gebeden voor het werk wat wij habben gedaan en voor een goede reis.
We gingen eerst nog naar de stad Blantyre. Daar kregen we van Annette een rondleiding door de stad. Daarna hebben we nog wat gedronken. Toen gingen we een zand weg op van ongeveer 45minuten. Dit was de weg naar Stefanos, een weesdorp. Annette heeft hier 9 maanden gewerkt en gewoond. We kregen een rondleiding. De kinderen waren heel blij met onze komst, ze hingen meteen aan onze benen en hielden ons stevig vast. Ze vroegen om veel aandacht en liefde. Je zou ze zo mee naar huis willen nemen. De kinderen wonen met ze 12 in een huisje. Daar is 1 verzorgmoeder. Zij is er 24 uur en verzorgt de kinderen helemaal. Deze zorgmoeder heeft 1 x in de 2 weken een weekend verlof om naar huis te gaan. Er is een school in het dorp en een kerk. De kinderen mogen er tot ongeveer 16 jaar blijven. Ze kunnen praktijk onderwijs krijgen zodat ze beter werk kunnen krijgen. Stefanos zorgt voor een plek waar ze naartoe kunnen op hun 16e. Een school, werk, huis. Ze kunnen ook medisch geholpen worden. Nederland steunt deze stichting, je kunt ook zien dat het goed verzorgt is. Wel wonen er veel kinderen in 1 huis en dan zijn er nog veel aanmeldingen. Ze gaan ook bij de kinderen thuis kijken hoe de situatie daar is. Of er nog familie is die voor de kinderen kan zorgen, hoe ze leven, hoe de kinderen er aan toe zijn. Ze moeten moeilijke keuzes maken of het erg genoeg is om het kind mee te kunnen nemen. Ze hebben eigenlijk te weinig plek.
Na dit bezoek gingen we naar het vliegveld. Om 11.45uur waren we daar. De computers deden het niet het duurde erg lang. Om 13.20uur gingen we het vliegtuig in. Deze mooie reis blijft in onze gedachten en in onze gebeden.

Dag 21: De reis is goed verlopen. Wel wat turbulentie, maar verder geen vertraging en met de bagage is ook alles goed verlopen. Om 9uur 's ochtends kwamen wij aan in Amsterdam. We werden opgewacht door onze familie. Na een bakje koffie te hebben gedronken met zijn allen zijn we naar Hoevelaken/ Putten vertrokken. We zijn allemaal veilig thuis gekomen.
Het was een geweldig reis, een mooie ervaring. We willen God danken dat hij met ons is geweest en ons gespaard heeft!
Ook willen wij u allemaal bedanken voor u meeleven. Wij willen eind augustus een avond plannen om u/ jullie onze foto's en film te laten zien. Onze ervaringen met u/ jullie te delen. Meer informatie volgt hierover nog hierover.

Groeten van Bertil, Eunice, Bert, Jan en Nanny