Aankomst in Malawi

Hallo allemaal,

Afgelopen vrijdag was het dan zover: ons vertrek naar Malawi. Om 12.30 uur stonden we allemaal klaar voor vertrek in Hoevelaken. Er waren veel mensen om ons uit te zwaaien en een goede reis te wensen. Erg leuk. Daarna naar Amersfoort met de auto om de trein te pakken naar Schiphol. Op Schiphol hebben we eerst nog een hele grote bak koffie genomen. Robert bedankt… :) Toen begon het pas echt. Het inchecken ging moeizaam. We hadden zo veel bagage bij ons dat we te zwaar waren met onze kilo’s. Het zou € 50 per kilo kosten. Omdat iedereen wel een paar kilo te zwaar was ging dit veel geld kosten. Daarom hebben we onze koffers open gemaakt en dingen overgeheveld naar de handbagage. Dit ging maar net. Uiteindelijk is het gelukt en mochten we door de douane. Dit alles kostte zo veel tijd dat we bijna onze vlucht hebben gemist. Dit had ook te maken met mensen die vlak bij de gate nog even naar de wc moesten… :-) In het vliegtuig konden we niet bij elkaar zitten, maar we hebben even van plaats gewisseld met andere mensen. Cor heeft de hele reis gezellig tussen twee grote donkere dames gezeten, als voorbereiding op Malawi. Tijdens de vlucht naar Johannesburg hadden we aardig last van turbulentie, snurkende mensen, en weinig slaap. Maar na een lange reis zijn we uiteindelijk op zaterdag veilig in Malawi aangekomen.

Bij aankomst konden gelijk alle vesten uit… het is winter… maar lekker warm, ongeveer 27 graden. Annette (van de stichting Shadrach Maloka) was al in Malawi en heeft ons samen met Gladson (de hoofdarts) opgehaald. Het was een hartelijk welkom. Na het inladen van onze koffers gingen we op weg naar het compound. Helaas zijn er toen we onderweg even een stop maakten 2 stuks handbagage gestolen. Robert en Bertil zijn hun tassen met inhoud helaas kwijt. Gladson heeft samen met Robert en Bertil en Cor aangifte gedaan bij de politie. Daarnaast moesten de jongens dus naar Nederland bellen om contact op te nemen met de verzekeringsmaatschappij. Uiteindelijk zijn we allemaal veilig aangekomen op het compound. Na de kennismaking met de mensen hebben sommigen eerst even een “power nap” gedaan om bij te komen. Anderen zijn samen met Annette even gaan kijken bij een locale bruiloft. Er werd zelfs even gestopt met zingen om “ blanke mensen” te bekijken. Dat vinden de mensen hier heel interessant om te zien. Als avondeten hebben we rijst met vlees en groente gegeten, het smaakte goed. Na het eten kregen we kokend water om dat te mengen met koud water om te douchen. Na deze opfrisbeurt hebben we allemaal ons bed opgezocht, iedereen was bekaf, dus een goede nachtrust was welkom. Dat is wel gelukt, we hebben allemaal goed geslapen.

De volgende ochtend, zondag, zijn we om kwart over 7 opgestaan. Dit lijkt vroeg, maar hier is het normaal om vroeg op te staan en vroeg naar bed te gaan. Om 8 uur hebben we gezamenlijk ontbeten. Speciaal voor ons hadden ze zelfgemaakte patat voor ons klaar gemaakt. Het is dus niet te geloven, maar we hebben patat met brood als ontbijt gehad. Een leuke combinatie…vooral als je er nog even een frikandel bij bedenkt… :) Om half 11 was er een kerkdienst. Dit gaat heel anders dan in Nederland met veel staan en zingen. Pastoor Joshua (de broer van Gladson) leidde de dienst en het ging over bidden en de betekenis en de kracht van het gebed. Van tevoren kregen we te horen dat ze het fijn vonden als we tijdens de dienst ook als groep een paar liederen voor in de kerk zongen. Dus hebben we gauw een paar liederen uitgezocht om te zingen. Het was even slikken maar het ging goed. Daarna werden we persoonlijk voorgesteld door Annette en iedereen kreeg een hartelijk applaus als welkom. De mensen zijn hier blij en vol vertrouwen. Na de kerkdienst hebben we samen warm gegeten. We kregen rijst met kip. ’s Middags hebben we ons eerst vermaakt door de kinderen een frisbee te geven waar ze heel veel schik mee hadden. Op een gegeven moment belandde de frisbee op het dak. De kinderen zijn erg lening en klimmen zo tegen de muur op omhoog om de frisbee te pakken. Vervolgens komen ze via een boom die dan hevig heen en weer schud weer naar beneden. Klimmen kunnen ze goed, het zit in de genen. Daarna hebben we samen met Gladson een wandeling gemaakt om de omgeving te bekijken. Het was mooi om de omgeving te zien. Op de weg zijn we veel kinderen tegen gekomen, het waren er zeker een stuk of 50, die ons heel interessant vonden (we zijn hier net wandelende attracties). We hebben foto’s en filmpjes van ze gemaakt en dat aan ze laten zien, dat vonden ze geweldig. De kinderen zijn ons bijna de hele tijd gevolgd, het was een grote optocht. Heel bijzonder om mee te maken. Na de wandeling hebben we even samen gezeten en daarna kregen we al weer avondeten. ’s Avonds voor het slapen nemen we het programma voor de volgende dag door. Nog 1 nachtje slapen en dan ging het echte werk beginnen.

Na een goede (voor sommige korte) nachtrust is dan eindelijk de werkweek aangebroken. Het is vroeg op staan voor de maandag, om kwart voor 7 zaten we aan tafel voor het ontbijt. Na de dagopening in het hospitaal zijn we naar de bouwplaats van de moeder-en-kind kliniek gegaan om daar de bouw officieel te openen. Na een toespraak van Bertil (namens ons) en een toespraak van Jane (namens de plaatselijke bevolking) heeft Jan samen met Mr. Monjeza de eerste steen gelegd. Oftewel… gemetseld. Daarna hebben we de 3 stenen laten zien die in Nederland geschilderd zijn door kinderen tijdens de kerstmarkt in Nijkerk, deze worden ingemetseld in de kliniek. Dat vonden ze prachtig. Uiteraard hebben we er voor gezorgd dat de vlag van Wilde Ganzen goed zichtbaar was. Na de officiële opening zijn de jongens begonnen met het kruien en sjouwen van stenen. Vol enthousiasme… even kijken of ze het lang volhouden… :-) De meiden zijn begonnen met het maken van het bord met het logo voor de moeder-en-kind kliniek. Het bord moest eerst op maat gemaakt worden door de plaatselijke schilder/timmerman. Daarna kon het schuren beginnen.

Ons werk in Malawi is begonnen… We hopen jullie gauw weer een verslag te geven van onze belevenissen.

De hartelijke groeten uit Malawi van:

Jan, Nanny, Robert, Cor, Lisa, Wendy, Bertil en Bert