De eerste week in Malawi

Hallo allemaal,

Hier weer een bericht van ons uit Malawi. Om te beginnen willen we even zeggen dat we bij het vorige verslag hebben geprobeerd om foto’s te plaatsen. Dit is helaas alleen niet gelukt, het internet is hier erg traag en we waren al blij dat we het verslag konden plaatsen. We zullen blijven proberen om foto’s te plaatsen.

Afgelopen dinsdag zijn we verder gegaan met onze werkzaamheden. De groep is deze dag gesplitst. Jan, Nanny en Bert gingen samen met Annette, Joshua, een junior pastor en een koster naar Machinga en Zomba. De reden hiervan is dat Joshua +/- om de 3 maanden de kerken van de EBC (Evangelical Brethren Church) bezoekt om een training te geven aan de pastors. Bertil, Robert en Cor zijn verder gegaan met de bouw, uiteraard samen met de plaatselijke bevolking. Wendy en Lisa gingen het bord met logo maken. De groep die naar Machinga en Zomba ging moest al vroeg opstaan, kwart over 5. Om 6 uur zouden ze vertrekken. Het grappige in Malawi is dat je nooit zeker weet hoe laat je nu echt vertrekt, alles op z’n Malawiaans. Dit betekent dat de groep die een uur langer op bed kon blijven liggen aan kwam bij het ontbijt en de groep die eigenlijk al lang vertrokken zou moeten zijn nog zag zitten. Ach jongens, hadden jullie eigenlijk een uur langer kunnen blijven liggen… wachten kan lang duren, vooral in de ochtend… :) Uiteindelijk is de groep naar Machinga en Zomba om half 7 vertrokken. Voor vertrek werd er gebeden om een behouden reis. Rond 13.00 uur is de groep aangekomen in Machinga. Het was er oud en vervallen, erg afgelegen en alleen per jeep bereikbaar. De mensen leven primitief, er is geen elektriciteit en geen water. Ze werden verwelkomt door de vrouwelijke pastor. Bij de kerk ligt een stuk grond om voedsel op te verbouwen. In de kerk was er een meditatie samen met de dorpelingen. De kerk heeft een kleine gift ontvangen om de kerk op te knappen, de rest moeten ze zelf aanvullen. Daarna was de training voor de pastors. Deze training is er om de pastors te stimuleren en om vragen waar ze mee zitten te beantwoorden. Om 15.30 uur is de groep weer vertrokken vanuit Machinga om vervolgens om 17.00 uur aan te komen in Zomba. De groep werd hartelijk onthaald door dansende mensen. Daarna was er een meditatie samen met de dorpelingen. De training vond plaats in het donker. Hierbij waren ook 3 pastors uit andere gemeenten van de EBC aanwezig. Om 19.00 uur is de groep vertrokken vanuit Zomba om rond 21.00 uur weer veilig aan te komen op het compound. Na het ontbijt en de dagopening zijn de jongens verder gegaan met bouwen. Maandag bleek al dat er nog veel grondwerk moest gebeuren. Er moest nog veel aarde gestort worden als opvulling tussen de muren van de fundering. Dit zou zo veel tijd kosten dat er hulptroepen zijn ingeschakeld. Daardoor kon er een begin worden gemaakt met metselen. Voor de steiger worden bomen en takken gekapt met een kapmes. Het is een stevige constructie. Maar laat de ARBO in Nederland het niet zien want die vinden toch bijna niets goed… :) De meiden zijn verder gegaan met het maken van het bord met logo voor de moeder- en-kind kliniek. Maandagavond heeft Nanny nog even gauw het bord geschilderd met de onderkleur crème. Vandaag konden de meiden aan de gang met het schilderen van het logo en de tekst Moeder-en-Kind kliniek in Chichewa (taal van Malawi). Hierbij kwam de creativiteit van Wendy goed van pas. Het logo is heel mooi gelukt. De letters was nog een precies klusje, dat was wel wat voor Lisa. Het bord moest en zou diezelfde dag klaar zijn. Dat is gelukt, het eindresultaat is prachtig. Gladson vond het beautyfull. Hij kan altijd lekker enthousiast reageren, heel leuk. ’s Avonds na het eten werd Yathzee nog even voor de dag gehaald. Robert heeft het eerste potje gewonnen, en Bertil (die niet van verliezen houd) heeft het 2e potje gewonnen. Bertil z’n dag was weer goed… :) De groep die naar Zomba en Machinga ging was pas laat terug, rond 9 uur. Het was en lange maar indrukwekkende dag. Iedereen had wel zin in een goede nachtrust.

Woensdagochtend zaten we om kwart voor 7 aan het ontbijt. De één eet wat meer dan de ander, maar dat maakt niet uit. Vandaag zou er een start gemaakt worden met de kinderactiviteiten. De jongens zijn weer gaan bouwen. In Malawi bouwen ze eerst de hoeken van het gebouw (soort poeren) en daarna pas het midden gedeelte. Dat zit er dan wel even apart uit, torens in de hoeken en (nog) geen muren. Dit schijnt gedaan te worden voor de stevigheid van de constructie. De meiden zijn ’s ochtends eerst samen met Annette naar een plaatselijke markt gegaan om locale producten te bekijken. Nanny, Wendy en Lisa hebben lappen stof gekocht om bij een kleermaker een Malawiaanse rok te laten maken. We hebben gelijk inkopen (drinken/koek) gedaan voor de kinderactiviteit. Om 14.00 uur zou het kinderprogramma beginnen. Van tevoren moest er nog aardig wat worden klaar gemaakt. Er moesten wat spullen onder een stoel vandaan gehaald worden door Lisa. Ineens zat er een grote dikke spin op haar hand. Na wat geschreeuw belandde de spin op de grond en Nanny heeft ‘m dood getrapt. We hadden nog nooit zo’n grote spin gezien. Het veroorzaakte een aardige vlek en troep op de vloer. Na dit te hebben opgeruimd ging de voorbereiding verder. Om 14.00 uur kwamen de kinderen voor de kinderactiviteiten. Het waren er +/- 50. De kinderen zijn erg braaf en wachten netjes. De middag begon met het Bijbelverhaal van het verloren schaap. Tijdens het verhaal moesten de kinderen een stuiterbal gaan zoeken die kwijt was geraakt. Het krioelde ineens van de heen en weer rennende kinderen, leuk om te zien. De stuiterbal werd uiteindelijk gevonden net zoals het verloren schaap. Daarna kregen de kinderen per rij wat drinken. De kinderen zijn zo netjes, ze wachten pas met drinken als daar een teken voor wordt gegeven. Heel apart om te zien, 50 kinderen die netjes wachten met een beker in hun hand en pas beginnen met drinken als dat gezegd wordt. Na het drinken werden er armbandjes gemaakt. De kinderen konden zelf de kralen kiezen. Het duurde niet lang of alle kinderen hadden een armbandje om hun pols. Daarna was het tijd voor dansen op muziek. Eerst begonnen we met de Hokey Pokey. Een vrolijk kinderliedje. De kinderen deden goed mee. Daarna gingen we dansen op jawel… de kabouterdans… :) Eerst deden we de “gewone” versie. Daarna kregen de kinderen een stok met een lint er aan om daar mee te zwaaien. Erg leuk om te zien hoe kinderen als een gans ronddansen met een stok met een gekleurd lint eraan in hun handen. Al met al was het een zeer geslaagde middag. Na het avondeten hebben we het niet al te laat gemaakt omdat we de volgende dag naar Mulanje zouden gaan om de berg te beklimmen.

Donderdagochtend zaten we om half 6 fris en fruitig aan het ontbijt. Om kwart voor 7 vertrokken we samen met Gladson en Annette naar Mulanje om de berg te beklimmen. We moesten even een tijdje rijden en vooral het laatste stuk met de auto was erg hobbelig, daarom was het maar goed dat Gladson reed. Annette had 2 gidsen geregeld die ons de berg op zouden begeleiden. Met een aardig tempo gingen we omhoog. Halverwege de berg was er een waterval. Cor, Wendy, Nanny en Lisa zijn hier gebleven terwijl de rest, Jan, Robert, Bertil, Bert, Gladson en Annette naar de top zijn geklommen. Bij de waterval was het prachtig. Het water was ijskoud, maar je kon er in zwemmen. Het water is enorm diep, 60 meter. Na een paar uur kwam de groep die naar de top is gegaan na een zware tocht weer terug bij de groep bij de waterval. Respect voor het resultaat. Bertil durfde het aan om kopje onder te gaan in het koude water. Bert is ook het water in gegaan, dus hebben ze elkaars haren maar even gewassen. Daarna begon de afdaling naar beneden. Omdat het relaxter lopen is dan omhoog kon je de omgeving goed bekijken. Een mooie groene prachtige omgeving. Toen we beneden aankwamen hebben we even wat gedronken en zijn we bij souvenirs kraampjes wezen kijken. De sport is om dan af te dingen. Als er een prijs genoemd wordt kun je er van uitgaan dat als je de helft betaald het nog meer dan genoeg is. Er zijn leuke souvenirs gekocht (nu niet nieuwsgierig worden) en het afdingen ging de meesten goed af. Omdat de groep onderweg op de berg was gesplitst was de tas met zonnebrandcrème bij de bergtopklimmers beland. De groep bij de waterval had dus geen zonnebrandcrème. Dit bleek achteraf niet echt handig, een paar waren aardig verbrand. Met name Lisa had er ’s avonds goed last en moest ondanks het motto “Alles komt goed” toch in bed blijven. ’s Avonds was het afscheid van Annette. Ze zou de volgende dag weer naar huis toe gaan. In huis van Mr. en Mrs. Monjeza was een gezamenlijke maaltijd en er waren toespraken. Het was ontroerende avond. De mensen zijn hier zo dankbaar, en wilde graag dat Annette zou blijven, maar konden haar toch met een lach laten gaan. Na deze mooie avond is iedereen moe maar voldaan gaan slapen.

Vrijdagochtend is iedereen op tijd opgestaan omdat Annette weer naar Nederland zou vertrekken. Om 6 uur stonden we klaar om haar gedag te zeggen en een goede reis te wensen. Gladson heeft haar naar het vliegveld gebracht. De jongens zijn weer verder gegaan met de bouw. Het verloopt soms een beetje moeizaam omdat ze hier wat anders werken en het soms niet zo efficiënt gaat. Dan moet er even overlegd worden en sowieso is er altijd terugkoppeling naar Gladson. Het is wel leuk om te zien hoe de jongens stenen naar elkaar gooien (uiteraard niet tegen elkaar aan gooien) om de stenen zo op plek van bestemming te krijgen. De stenen gaan soms wel door 6 a 7 handen. De meiden zijn begonnen met het schilderen van delen van het hospitaal. De muren konden wel een likje verf gebruiken. Samen met de plaatselijke schilder zijn ze aan de slag gegaan. De muren worden crème met blauw. De kwaliteit van het verf is beter (ook duurder) dan de verf wat er eerst op de muren zat. Met name de bedden die wel eens tegen de muur aan komen zorgen voor beschadigingen. Met deze verf is dat hopelijk wat minder omdat het er minder gauw af gaat. Al met al is er bijna een hele kamer af gekomen. We waren zeker niet ontevreden over het resultaat.
Toen was het alweer tijd voor het avondeten. Na het eten hebben we nog even met elkaar gezeten om wat praktische zaken door te nemen en de dag af te sluiten.

Elke dag zijn we weer verwonderd hoe dankbaar en blij de mensen hier zijn. Ze willen alles voor ons doen en we voelen ons meer dan eens bezwaard. They call us friends in Jesus. We kunnen nog veel van onze vrienden hier leren qua geloof en vertrouwen.

Tot zover ons tweede verslag. We gaan nu even kijken of het lukt om wat foto’s te plaatsen… :)

De hartelijke groeten uit Malawi van:

Jan, Nanny, Robert, Cor, Lisa, Wendy, Bertil en Bert