We zijn al weer op de helft van ons verblijf

Hallo allemaal,

We zijn blij dat het de vorige keer is gelukt om wat foto’s te plaatsen. Het eerste verslag is geplaatst via een dongel van Gladson. De verbinding was erg slecht waardoor foto’s plaatsen niet is gelukt. Het tweede verslag is geplaatst via een internetcafé in Blantyre. Daar is het internet iets sneller, dus het is Jan gelukt om wat foto’s te plaatsen.

Ondertussen zijn we al weer op de helft van ons verblijf in Malawi. Ondanks dat het ritme hier heel anders is gaat de tijd toch snel.

Zaterdag zaten we weer rond het gebruikelijke tijdstip, kwart voor 7, aan tafel voor het ontbijt. Om kwart over 7 was de dagopening in het hospitaal. De avond ervoor hebben we Gladson t-shirts laten zien die we aan de kinderen willen geven. Robert heeft 40 t-shirts bij KV Telstar weten te regelen. Mooie rode t-shirts met cijfers achterop. Gladson vond de t-shirts geweldig. Nu wilde hij dat we ze aan de mensen lieten zien bij de dagopening en omdat hij de t-shirts zo mooi vond heeft hij er zelf één aangetrokken. De grootste kindermaat paste net. Hij stond te glimmen als een klein kind…  Jackson, een medewerker van het hospitaal, had ook een t-shirt aangetrokken. Voor de foto hebben Robert en Nanny samen de t-shirts officieel overhandigd. Ter ere daarvan is er voor a.s. woensdag een voetbalwedstrijd georganiseerd om 15.30 uur. Dat is echt een volksgebeuren hier wat veel bekijks oplevert. Na de dagopening zijn de jongens weer verder gegaan met bouwen en de meiden met schilderen. Op de bouw begint er nu zichtwerk te komen. De sparingen voor de ramen zijn nu zichtbaar en er wordt flink doorgemetseld. Regelmatig klinkt er gezang vanaf de bouw, de jongens zijn de mannen hier Hollandse liedjes aan het leren. Sommige mannen hebben al een bijnam, Bob de Bouwer… is ook present in Malawi. De meiden hadden extra verf nodig om te schilderen. Gladson heeft extra verf geregeld. 1 kamer is zo goed als af. Daarna kon er een begin worden gemaakt met een tussenhalletje waar ook ene douche en een wc is. De wc was te ranzig voor woorden. Het is gewoon niet te geloven dat de vrouwen daar na de bevalling naartoe gaan. Je zou er spontaan van op je bed blijven liggen…. Bertil heeft goed werk verricht door als een rioolrat de wc hardhandig schoon te maken met zand en een ander goedje. Lekker wroeten in de wc pot, daar is Bertil goed in. Respect.  De meiden hebben hard doorgewerkt en het halletje was op de deuren na klaar. Na alle werkzaamheden hebben we gedoucht en stond het avondeten al weer klaar. Omdat het zaterdagavond was en we de volgende dag niet zo vroeg aan het ontbijt moesten als normaal hebben we nog even gezellig bij elkaar gezeten.

De volgende dag, zondag, zaten we om 8 uur aan tafel voor het ontbijt. Het is elke keer weer een verrassing wat er voor ons klaar gemaakt wordt. Soms krijgen we een gebakken ei en soms chips (aardappeltjes in olie gebakken). Dat is echt heel luxe voor hier. Er wordt goed voor ons gezorgd. De dorpsoudste (burgemeester) was op het compound om even kennis te maken met ons. Hij heeft de leiding over 13 dorpen. Hier heeft de burgemeester geen ketting maar een pet. Na de kenismaking hebben we een groepsfoto samen met de burgemeester gemaakt.
’s Ochtends was er een kerkdienst op het compound. Joshua was ergens anders uitgenodigd, dus iemand anders leidde de dienst. Er werd weer veel gezongen. De mensen kunnen hier trouwens erg mooi zingen, echt Afrikaans. Daarbij vergeleken zijn wij een beetje stijfjes en doen we hard ons best om een beetje mooi te zingen. Het gaat ons aardig goed af. De tekst was Psalm 1, van de boom die geplant is bij het water, Levend water. Na de dienst gaat iedereen zingend de kerk uit en iedereen geeft elkaar een hand en blijft in een rij staan totdat iedereen de kerk uit is. Cor was aan het filmen, dus we moesten even wachten totdat Cor ook klaar was en iedereen hem een hand had gegeven. Raar… Cor is toch nooit de laatste?  Na het middageten zouden we naar een andere plaats gaan om daar een openluchtdienst bij te wonen van een andere EBC gemeente. Gladson, Jane (vrouw van Gladson), Grace (vrouw van Joshua) en Agnes (zus van Gladson) gingen mee. Eerst reden we op een stuk verharde weg, daarna kwamen we terecht op een lange zanderige hobbelweg. We moesten ergens naar de middle of nowhere. Toen we daar aankwamen stonden er allemaal kinderen te dansen op muziek. Het was best komisch om te zien, omdat er keihard geluid kwam uit een dikke geluidsinstallatie die zowat uit elkaar knalde omdat het volume te hard stond en de bass op maximaal was gezet. De kinderen dansten er vrolijk op los. Omdat de dienst in Chichewa was hebben we niet alles meegekregen. Gladson heeft wel af en toe wat ingefluisterd, maar we zijn vooral bezig geweest met alles heel aandachtig op te nemen. De man die het geheel leidde was erg enthousiast en had opvallend grote schoenen aan met een lange punt. Op een gegeven moment heeft de groep samen met de kinderen gedanst. De kinderen vonden het geweldig en namen de bewegingen over. De een was wat losser in de heupen dan de ander. Tijdens de dienst werd er aan mensen die problemen hadden gevraagd om naar voren te komen om samen te bidden voor b.v. genezing. Omdat er met iedereen persoonlijk werd gebeden nam dit wat tijd in beslag. Aan het einde van de dienst werden we bedankt voor onze aanwezigheid en kregen we drinken (cola/sinas). Dat laatste vonden we een beetje vervelend omdat de kinderen daar niks hebben en wij dan zoiets te drinken krijgen. We hadden het liever meegenomen en dan onderweg opgedronken zonder dat de kinderen het zien. Bij terugkomst op het compound stond er weer een maaltijd voor ons klaar. Daarna hadden we nog lekker de tijd om even te zitten, maar we hebben het niet al te laat gemaakt omdat er de volgende dag weer gewerkt moest worden.

Maandagochtend zaten we weer om kwart voor 7 aan het ontbijt. Na de dagopening zijn de jongens weer naar de bouwplaats gegaan en zijn de meiden begonnen met de voorbereiding voor de kinderactiviteit. Voor de jongens was deze dag iets minder omdat er geen plaatselijke metselaars aanwezig waren. Dit betekende dat ze ook geen gereedschap hadden om mee te werken zoals troffels. Daarom hebben ze zich gestort op het kruien van zand en het klaar leggen van stenen. Daarnaast konden ze ’s middags de meiden helpen met de kinderactiviteit. Ook leuk om even wat anders te doen. De voorbereiding voor de kinderactiviteit neemt nog aardig wat tijd in beslag. Na het middageten was het om 2 uur dan zover. Eerst waren er maar +/- 20 kinderen. Toen werd er aan de kinderen gevraagd om nog meer kinderen te zoeken en mee te nemen. Uiteindelijk waren er 73 kinderen! Na het welkom werden er wat liederen gezongen. De geluidsinstallatie werkte even niet, het was ook wat chaotisch met zoveel kinderen, maar daarna ging het beter. Na het zingen zijn de kinderen verdeeld in groepjes en konden ze gaan kleuren. Elk groepje had een bakje met potloden en stickers gekregen. We moesten een beetje improviseren omdat er meer kinderen waren dan verwacht, we gingen uit van 50 kinderen. Daardoor hadden we niet genoeg kleurplaten en kregen sommige kinderen een blanco vel papier om vrij te tekenen. De stickers waren populair en zijn bijna allemaal gebruikt. Nat het kleuren kregen de kinderen drinken. We hadden 50 bekers. De kinderen die klaar waren met drinken konden hun beker inleveren, we hebben er gauw een paar afgewassen om zo andere kinderen weer drinken te kunnen geven. Na het drinken ging iedereen naar buiten. Daar zouden we eerst wat spelletjes doen. De groep werd verdeeld in 3-en. Daarna hebben de meiden samen met de jongens de spellen uitgelegd. Het eerste spel was Tik Tak Boem. De groep gaat in een cirkel zitten en in het midden zit iemand met z’n ogen dicht, dit is de klok. De groep heeft een bal die ze aan elkaar door moeten geven. De klok begint te tikken… tik tak tik tak…. enz. Op een gegeven moment zeg de klok BOEM! De persoon die op dat moment de bal vast heeft is af. Zo gaat het steeds verder totdat er één iemand over blijft die dan de klok wordt. Het tweede spel was de tennisbalestaffette. De groep wordt in 2-en gesplitst en de groepen staan naast elkaar in een rij. De voorste 2 personen krijgen een tennisbal tussen hun knieën die waarmee ze een parcours moeten afleggen. De tennisbal mag niet vallen, anders moet je terug naar het begin. Ben je bij het eind dan moet je zo snel mogelijk terug rennen naar je groep om de tennisbal door te geven aan de volgende. De groep die als eerste klaar is heeft gewonnen. Vooral de jongens hupte heen en weer als kangaroes tijdens het uitleggen.  Het derde spel was touwtje springen. We hadden 2 grote springtouwen waarmee we van alles konden doen. Na de uitleg was het de beurt aan de kinderen. Ze waren erg enthousiast en fanatiek. Vooral Tik Tak Boem vonden ze leuk om te doen. Met de tennisbalestaffette waren ze razend snel. Touwtje springen doet het altijd goed. Na de spelletjesronde hadden we nog iets bijzonders, een grote parachute. Dit is een groot doek met allerlei handvaten. De kinderen konden samen met ons de parachute vasthouden. Er kon van alles mee gedaan worden. Wendy gaf aan wat er moest gebeuren. Eerst was er de kalme zee, de kinderen moesten dan rustig de parachute heen en weer laten golven. Daarna kwam er wat meer wind en moesten de kinderen de parachute wat sneller heen en weer laten golven. Daarna was er storm en een orkaan, de kinderen konden zich helemaal uit leven en de parachute zo snel mogelijk heen en weer laten golven. Ook is het leuk om een bal op de parachute te gooien. Het is dan de kunst om de bal op de parachute te houden met heen en weer bewegen. Wat ook heel leuk was is dat er een groep kinderen onder de parachute gaat zitten en vervolgens wordt er afgeteld en gaat de parachute omoog en weer naar beneden. Het was een gelach en geschreeuw van jawelste…  Het was een vol maar leuk programma. De kinderen vonden het erg leuk om te doen. Daarna was het alweer tijd voor het avondeten. We waren een beetje laat dus de meiden hadden niet echt meer de gelegenheid om voor het eten te douchen. Dit moest dan maar gebeuren na het eten en de dagafsluiting met Gladson. Geen probleem… alleen wat later naar bed.

Dinsdag weer het gebruikelijke ritueel: om kwart voor 7 aan het ontbijt. Na de dagopening kon iedereen weer aan de slag. Deze dag moest er gewoon weer hard gewerkt worden. De jongens zijn weer verder gegaan met metselen. Gladson heeft wat troffels gekocht. En niet van de hele kleine…. ze zijn mega groot… Gladson was bang dat hij de verkeerde maat had gekocht omdat ze zo groot waren, maar het blijkt dat de troffels waar al mee gewerkt werd eerst ook zo groot waren maar al heel erg zijn afgesleten. Even kijken of deze troffels aan het eind van de week ook zijn afgesleten… dan hebben de jongens hard gewerkt . Gladson was vrij, dus hij hielp ook mee op de bouw. Hij vindt het leuk om zelf ook mee te bouwen. Cor heeft een klein ongelukje gehad. Hij is van de loopplank afgevallen. Hoewel hij nog steeds beweerd dat z’n been is gebroken kan hij nog steeds lopen . Ondertussen beginnen de muren al aardig zichtbaar te worden. De meiden zijn weer vrolijk verder gegaan met schilderen. De schilder was een beetje laat (uurtje later) dus die heeft even een kleine aansporing gekregen van Gladson om de volgende keer op tijd te komen. Eight ‘o clock sharp! Om half 5 was er een voetbalwedstrijd om te oefenen voor de big match van woensdag. Het ziekenhuis team (waar de jongens ook in mee spelen) tegen de plaatselijke jongens. Omdat er geen uniforms genoeg waren speelde het ziekenhuis team met shirts aan en de plaatselijke jongens hadden geen shirt aan. Ze kregen daarom de bijnaam: Het blote barste team…  Uiteraard heeft het ziekenhuis team gewonnen met 6-3. Uiteraard kwam dat vooral door de aanmoediging van de uitzinnige supporters… de kinderen juichten er ook aardig op los. Na deze spannende wedstrijd gingen we aan tafel voor het avondeten. We hebben nog even het spelletje Ik ga op reis en ik neem mee gedaan. Cor had het beste geheugen en heeft verdiend gewonnen. Een knappe overwinning van Cor …  Daarna kon iedereen lekker gaan slapen.

De speciale groeten aan onze familie en vrienden. Het gaat goed met ons in Malawi maar we denken aan jullie en vergeten jullie niet. Dat zou trouwens ook niet best zijn… 

De hartelijke groeten uit Malawi van:

Jan, Nanny, Robert, Cor, Lisa, Wendy, Bertil en Bert